Extra Hoofdstuk 4A – Nepturks

Na drie dagen ligt er een grote envelop van Azemel én een witte envelop met een achtbaanfotootje erop geplakt. Het is woensdagmiddag en school is lekker vroeg afgelopen. Mama is ook nieuwsgierig. Zodra we boven zijn rats ik de envelop van Lars open.

‘EINDHOVEN’ staat op het poststempel. Deze keer is het een volgeschreven vel lijntjespapier.

Hier snap ik niets van. Dat is geen geheimschrift. Het zijn gewone letters maar toch lijkt het buitenlands:

Hepoi Gepe-krepacht clepubbepers,

Pepuik epidepee vepan depie repeepünepie.

Epik kepan twepeedepe pepinksteperdepag.

Mepamepa brepengt mepe nepaar Epolmcepoop.

Eepen depie twepeedepe wepeek epin epaugepustepus kepan gepoed.

Depan epis mepijn mepoedeper wepeg.

Zeep gepaat epelk jepaar mepet epeen grepoep vrepiendepen skepeeleperepen.

Depan wepil zepe epons wepeg, wepant depan kepan pepapepa weperkepen.

Mepaar: Wepat nepemepen wepe mepee?

Grepeetzzz, Lepars

 

Toch is de onderste regel vaag vertrouwd voor me:

Grepeetzzz, Lepars moet dus zijn Greetzzz, Lars.

Want dat schrijft Lars normaal onder zijn brief.

Ik pak een roze stift. In de onderste regel streep ik twee keer. Dan begin ik bovenaan en wil hetzelfde gaan doen bij elk woord.

Nu heb ik  het door. Boven de brief staat gewoon net als altijd:

Hoi G-kracht clubbers. Ik had het kunnen weten.

 

Mama zet een glas roze yoghurtdrank neer: ‘Wat een leeshonger opeens!’

Jepa!

Mama leunt achterover. Ze heeft net heel veel pakjes naar het postkantoor gebracht.

Ze trekt haar wenkbrauwen op:

‘Wat zeg je nou? Laat eens zien?’

Eigenlijk mag ze het best weten. Ik draai het papier naar mama.

‘Dat lijkt wel Turks.’ Mama strijkt een haar uit haar gezicht.

‘Lars heeft geschreven dat hij kan. Hij kan met Pinksteren en hij kan in de zomer ook.’

‘O dat is mooi!’ mama lacht.

‘Maar wie gaat hem dan brengen? Hij heeft toch twee broers ook nog?’

Ik kijk naar het papier en zeg zo gewoon mogelijk:

‘Z’n moeder komt hem brengen met Pinksteren. Dat schrijft hij.’

 

Mama pakt de brief er weer bij.

Ze fronst: ‘Maar waar lees jij dat dan?’

Mama ziet nu de roze streepjes onderaan. Grepeetzzz, Lepars.

‘Oh?’ Mama voelt aan haar neus en kijkt in de verte.

‘Zo! Dat ken ik ergens van.’

´Maar nu even opschieten…´ zegt ze. ‘….want deze middag gaan we naar de volkstuin.’

Nu de zaadjes in de grond zitten, gaan ze elke woensdag. In juli kunnen ze groenten eten uit eigen tuin.

‘Over twee weken al radijsjes!’ mama heeft er zin in.

Maar ik vind dat geen lekkere groente: ‘Iieuw, die zijn viiiiees!’

De brief van Lars stop ik in mijn biep-boek. De G-kracht club is voor G-kracht clubbers. Dat is veel leuker.

 

Een vleug aardbeienlucht komt voorbij want Mama pakt de lege glazen van tafel. Ik neem de brief van Sam mee want die heb ik nog niet gelezen. Die stop ik bij m´n stiften en m´n tekenblok in de fietstas.

´Mmm, het wordt zomer!´

’s Avonds eten we in ons tuinhuisje. Papa heeft patat gehaald en mama heeft haar eerste slakrop geoogst. Ze moest hem vijf keer wassen tot hij schoon was. Maar het smaakt ‘zalig’ zegt mama. En ik vind het vooral het leuk om in hun huisje te eten. De glazen deuren staan open zodat ik de buren Koerdisch hoor praten. Zij verbouwen heel veel aubergines. Papa denkt dat het voor de Turkse supermarkt is.

‘Carlijn had Turkse post vandaag!’ zegt mama.

‘Ja hoor, net echt maar niet heus,’ vind ik.

‘Pap, ons plan kan doorgaan! Lars kan komen en Sam halen we nog wel over.’.

Ik pik de kleinste frietjes van m’n bord, voordat ze koud worden.

‘Hoezo overhalen? Vindt Sam het plan niet leuk?’.

Papa heeft zijn stoel naar achteren geschoven en kijkt eerst mij aan en dan mama.

‘Lars schreef zijn brief in een speciale taal. Dan lijkt het heel buitenlands. Maar er stond gewoon Grepeetzzz, Lepars!’ dus ik had het toen in een keer door,’ vertel ik.

‘O dat is de P-taal’ zegt papa. Hij gaat recht zitten en stamelt. ‘Depat sprepakepen wepe epop schepool wepel epeens!’

Huh? Ik kan het nog verstaan ook. ‘Leerden jullie dat dan op school?’

Nepee!! Papa lacht bulderend.

‘O ja, dat was het, de P-taal!´, mama schiet in de lach. ´Ik herinnerde me iets vaags.’

Als papa lacht, doet hij het altijd heel aanstekelijk.

Sam heeft hij superklein geschreven. Maar het is geen geheimtaal. Ik kon het alleen met een vergrootglas erbij lezen. Gelukkig had ik dat uit mama’s gereedschapskist gehaald met het roodfluwelen hoesje. Mama gebruikt dat voor haar zilverdraadknoopjes.

Ik weet nog precies wat Sam schreef.

‘H.G-K-c’ers,

Ik schrijf klein want hier ben ik niet trots op:

Ik wil niet naar die Hom. Straks doe ik iets stoms.

Deze zomer had ik juist nog niks. Kunnen we niet iets anders doen?

SAM

De borden zijn leeg en niemand beweegt. Papa veegt over zijn kin. Je kunt alleen zijn stoppels horen raspen. Mama snuft eens een keer.

´Sam ompraten? Hoe ga je dat doen?’ vraagt mama.

Ik sputter: ‘Tja, dat weet ik ook niet. Hij gaat heus niks stom doen, toch?

‘Ja, wij kennen hem natuurlijk niet’, zegt papa.

Hij begint weer over die kampeervakantie met Hom. Dat hij alles liet slingeren. Dat was echt stom.

 

‘Ik kan Sam toch vertellen hoe het is bij Hom en Diet?’ vragend kijk ik naar mama.

‘Dat Diet altijd precies vertelt wat ze van plan is.´

‘Ja en hoe ze het van plan is’, vult mama aan.

Papa schiet in de lach: ‘En waar ze het van plan is, en met wie en tot hoe laat,’ vult hij aan. Daar wordt hij dus altijd kriegel van als ze daar te lang zijn.

 

Buiten begint het te schemeren en aan de vogels kun je horen dat het avond is.

‘Je hebt gelijk Katinka’ zegt papa.

‘Diet kan het prima aan. Zij hebben die tieners zelf uitgenodigd. Kom we sluiten het tuinhuis af.’ Na de afwas gaan we direct naar buiten.

We lopen naar de fietsen.

‘We gaan nog een toetje halen bij de ijssalon,’ lacht papa vrolijk.

‘En als we thuis zijn, heb je weer bereik. Dan kan je Sam wel even bellen,’ vindt mama.

´Tjonge het gaat om een middag. Om een maaltijd in het donker!´, zucht papa.

Met een bibberstem herhaalt hij: ‘een maaltijd in het donker!’.

‘Ja maar daar gaat het juist om, Sam is bang dat hij het binnen een uur verknalt.´

Mama begrijpt dat wel.

 

Na het telefoongesprek mag ik nog even appen. Dat heb ik met Sam afgesproken. Bovendien wil mama dat ik de G-kracht club app. Ik mag dus nog even met mama’s telefoon. Het wordt een heel lang bericht:

 

Hoi Lars en Kelly! Sam en ik belden net, over Hom &Diet. Want ik logeerde daar 3x. Diet vertelt alles wat nodig is. Het is daar super leuk. Een ding L:  hond mag je niet aaien. Check blindengeleidehond.

Sam is dus om! Dus yes de reünie gaat m worden!

 

Mama verandert ‘Sam is dus om’ nog in ‘Sam komt’. Anders klinkt het niet aardig, zegt ze.

Ik druk op het pijltje. ‘Prima zo.’ Nu is de boodschap verzonden.

Mijn duimen zijn te moe vanavond om honderd keer met mijn borstel door mijn haar te gaan zoals ik normaal doe.

 

‘Deze woensdag was het net feest,’ vertel ik papa als hij mij instopt.

´Met patat, ijs, en over anderhalve week al de reünie!’.

Moe en tevreden val ik in slaap.